You're the voice
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
20 April 2014 | Gambia, Kololi
Hoi hoi iedereen!
Volgens mij had Gambia al vrij snel door dat ik veel te veel praat, want na een paar dagen al verkouden te zijn, was gisteren toch echt mijn stem helemaal verdwenen. Net op de dag dat we een 'house party' zouden hebben. Een house party hier is gelukkig wel iets anders als in Nederland. In plaats van dat in Nederland op zo'n feest de mensen aan de pillen zitten (niet iedereen natuurlijk), zitten wij aan heerlijk gebakken vis met een drankje! (:
Maar maar maar, jullie zitten natuurlijk nog te wachten op het vervolg van mijn verhaal. Dus met het liedje You're the voice (welke ik gisteren miste) op de achtergrond zal ik voor jullie een lekker leesbaar verhaaltje typen....
Hoe het allemaal begon:.....
Maandag werden we opgepikt op het vliegveld en zijn we een een grote jeep naar ons onderkomen voor de komende 3 maanden gereden. Onderweg is er van alles te zien, zoals een 'kees kroket', kapotte wegen, oude niet afgemaakt huizen en zand, heel veel zand. De 'high way' hier is nog wel fatsoenlijk, maar de rest van de wegen bestaan uit zand, steen en gaten. Het is niet voor te stellen (ik zal later foto's toevoegen).
We zijn goed opgevangen hier. We zijn lekker wezen uit eten (voor 4 euro incl 2 drankjes), naar de serrekunda market geweest en van het weekend al lekker naar het strand en wezen stappen met wat lokale mensen van hier. Het is erg wennen hier, omdat je in een soort van vakantie stand komt, terwijl je aan school moet werken. Onze werkplek is namelijk lekker op het balkon, tussen de mooie planten, in de schaduw met een heerlijk briesje.
Al moet ik werken, je komt toch nog steeds lekker tot rust. Overdag werken aan of je opdracht, of even komen helpen in de fabriek. In de avond gaat de modus om in sluimerstand en krijg je het echte vakantie gevoel. Helaas is dit maar van korte duur, want de hitte maakt je erg moe...
De Gambianen hier denken dat wij 'holiday' hebben, maar dan leg ik ze maar uit dat we doordeweeks moeten werken, maar het weekend is holiday en daar maken we optimaal gebruik van! ;)
De mensen zijn hier erg vriendelijk, maar soms tot het irritante toe. Hier is het nog vrij toeristisch en komen ze dus constant op je af. Het standaard praatje hier is dan:
Gambiaan: "Hello, how are you?"
Anne: "Hello. I'm fine, thanks. how are you?"
En dat gaat dan zo de hele tijd door onderweg naar het stand of winkels enz. Vaak is dit gewoon uit vriendelijkheid. Het toeristen seizoen is nu afgelopen, en veel Gambianen zullen ook terug gaan naar hun eigen dorp, waar ze mee gaan helpen op de farm. Een half jaar werken ze dus voor de toeristen en het andere half jaar gaan ze weer naar huis. Over een maandje zal het al veel rustiger zijn en wordt het weer ook steeds minder.
Auto rijden kun je hier beter maar niet doen, want ze toeteren en dan nemen ze gewoon voorrang. Ze schieten zomaar de weg af, de berm in (waar wij dan lopen;o) of schieten zomaar weer de weg op. Om ergens te komen pak je of de taxi of bustaxi. Dit is een klein (wrak) busje, waarin iedereen hutjemutje zit en er een jonge jonge buiten de bus hangt om mensen te lokken. Een ritje kost 7 dalasi, wat 14 eurocent is....Ietjes goedkoper als die 3,50 in Nederland voor de bus.
Alles is hier erg goedkoop. Afdingen kun je hier heel gemakkelijk, en dat doen we dus ook erg veel. Een drankje bij een restaurant kost ongeveer 30 dalasi, dat is dus 60 cent. Ik heb al een aantal leuke muziek instrumenten gekocht en zandschilderijen. Dit natuurlijk weer gedaan met goed afdingen.... Van 500 dalasi naar 150 dalasi. Oftewel van 10 euro naar 3 euro, haha
Ik ga er weer een einde aan maken guys. We gaan zo nog even naar het strand om af te koelen. De volgende keer zal ik wat meer gaan vertellen over mijn opdracht.
Groetjes vanuit het warme, zonnige Gambia.
Volgens mij had Gambia al vrij snel door dat ik veel te veel praat, want na een paar dagen al verkouden te zijn, was gisteren toch echt mijn stem helemaal verdwenen. Net op de dag dat we een 'house party' zouden hebben. Een house party hier is gelukkig wel iets anders als in Nederland. In plaats van dat in Nederland op zo'n feest de mensen aan de pillen zitten (niet iedereen natuurlijk), zitten wij aan heerlijk gebakken vis met een drankje! (:
Maar maar maar, jullie zitten natuurlijk nog te wachten op het vervolg van mijn verhaal. Dus met het liedje You're the voice (welke ik gisteren miste) op de achtergrond zal ik voor jullie een lekker leesbaar verhaaltje typen....
Hoe het allemaal begon:.....
Maandag werden we opgepikt op het vliegveld en zijn we een een grote jeep naar ons onderkomen voor de komende 3 maanden gereden. Onderweg is er van alles te zien, zoals een 'kees kroket', kapotte wegen, oude niet afgemaakt huizen en zand, heel veel zand. De 'high way' hier is nog wel fatsoenlijk, maar de rest van de wegen bestaan uit zand, steen en gaten. Het is niet voor te stellen (ik zal later foto's toevoegen).
We zijn goed opgevangen hier. We zijn lekker wezen uit eten (voor 4 euro incl 2 drankjes), naar de serrekunda market geweest en van het weekend al lekker naar het strand en wezen stappen met wat lokale mensen van hier. Het is erg wennen hier, omdat je in een soort van vakantie stand komt, terwijl je aan school moet werken. Onze werkplek is namelijk lekker op het balkon, tussen de mooie planten, in de schaduw met een heerlijk briesje.
Al moet ik werken, je komt toch nog steeds lekker tot rust. Overdag werken aan of je opdracht, of even komen helpen in de fabriek. In de avond gaat de modus om in sluimerstand en krijg je het echte vakantie gevoel. Helaas is dit maar van korte duur, want de hitte maakt je erg moe...
De Gambianen hier denken dat wij 'holiday' hebben, maar dan leg ik ze maar uit dat we doordeweeks moeten werken, maar het weekend is holiday en daar maken we optimaal gebruik van! ;)
De mensen zijn hier erg vriendelijk, maar soms tot het irritante toe. Hier is het nog vrij toeristisch en komen ze dus constant op je af. Het standaard praatje hier is dan:
Gambiaan: "Hello, how are you?"
Anne: "Hello. I'm fine, thanks. how are you?"
En dat gaat dan zo de hele tijd door onderweg naar het stand of winkels enz. Vaak is dit gewoon uit vriendelijkheid. Het toeristen seizoen is nu afgelopen, en veel Gambianen zullen ook terug gaan naar hun eigen dorp, waar ze mee gaan helpen op de farm. Een half jaar werken ze dus voor de toeristen en het andere half jaar gaan ze weer naar huis. Over een maandje zal het al veel rustiger zijn en wordt het weer ook steeds minder.
Auto rijden kun je hier beter maar niet doen, want ze toeteren en dan nemen ze gewoon voorrang. Ze schieten zomaar de weg af, de berm in (waar wij dan lopen;o) of schieten zomaar weer de weg op. Om ergens te komen pak je of de taxi of bustaxi. Dit is een klein (wrak) busje, waarin iedereen hutjemutje zit en er een jonge jonge buiten de bus hangt om mensen te lokken. Een ritje kost 7 dalasi, wat 14 eurocent is....Ietjes goedkoper als die 3,50 in Nederland voor de bus.
Alles is hier erg goedkoop. Afdingen kun je hier heel gemakkelijk, en dat doen we dus ook erg veel. Een drankje bij een restaurant kost ongeveer 30 dalasi, dat is dus 60 cent. Ik heb al een aantal leuke muziek instrumenten gekocht en zandschilderijen. Dit natuurlijk weer gedaan met goed afdingen.... Van 500 dalasi naar 150 dalasi. Oftewel van 10 euro naar 3 euro, haha
Ik ga er weer een einde aan maken guys. We gaan zo nog even naar het strand om af te koelen. De volgende keer zal ik wat meer gaan vertellen over mijn opdracht.
Groetjes vanuit het warme, zonnige Gambia.
-
20 April 2014 - 18:07
Anthea:
Leuk om te lezen! Wat voor muziekinstrumenten heb jw daar gekocht ;) -
22 April 2014 - 20:04
Erik Janssen:
Wat een avontuur daar!! Lekker relaxen op het strand en goedkoop eten en drinken!
Het zou een mooi vakantieland voor mij kunnen zijn! alleen zover rijden met de camper.
Geniet ervan en ben al benieuwd naar je volgende avontuur!!
Groetjes en voorzichtig!! -
23 April 2014 - 08:19
Joep:
Wauw, klinkt alsof je de tijd wel door gaat komen daar!
Geniet ervan!
P.s. Djinder en ik zijn nog erg vaak emotioneel over het feit dat onze (over)buurvrouw weg is. Deze verhalen helpen ons de tijd door, bij Mars kunnen we dus niet wachten op je volgende verhaal!
-
28 April 2014 - 19:31
Erik Janssen:
Ik zit te wachten op het volgend verhaal! je raad nooit wat er dadelijk komt!
Lekker een nieuwe aflevering van Blacklist!! Ik zal er van genieten en zal aan je denken. Tot snel weer .
Groeten uit het mooie Veghel!
Met vriendelijke groet, Erik -
30 April 2014 - 09:08
Ine:
Hey de Anne!
Wat een gaaf avontuur en dat tijdens je stageperiode! Enja, zo herkenbaar! Erg leukomdit zo te lezen, wacht af tot het volgend verslag!
Dikke kus uit Boekel van ons 3-tjes! -
08 Mei 2014 - 18:33
Maikel:
Hallo Anne,
wat een leuke verhalen allemaal.
Zo te zien (lezen) heb je het helemaal naar je zin daar.
ik zie je volgende leuke verhaal wel verschijnen.
Geniet ervan.
groeten Maikel
-
26 Juni 2014 - 15:21
Marjo:
Ha Anne
Met veel belangstelling weer jou 'blog gelezen, en dan kun je toch wel zeggen dat je 't tot nu toe naar je zin hebt in Gambia. Vooral 't afdingen lijkt je goed af te gaan!.
Hopelijk gaat 't werken daar, vooral als 't zo warm is, toch wel goed, ook al zal 't gruwelijk wennen zijn.
Geniet van 't strand daar, want vanuit Boekel kun je zo maar niet lopend er naar toe, om even na 'n werkdag af te koelen!,wat bij jullie nu wel kan.
Je vermaakt je wel de komende tijd,zo te lezen ,daarbij 'steek je nog een heleboel nieuwe 'dingen op.
Je 'leert van alles, en dat neem je toch maar mooi mee op je verdere levensweg!!!!!!!
Anne geniet van alles, ook nog wat werken hé, oók al zou je dat soms vergeten, i.v.m.de warmte.
Vele groetjes vanuit Boekel, van mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
